Groei& Bloei reis naar Shropshire.

Woensdagmorgen 15 juni, de bus staat klaar, iedereen is op tijd dus om 5 over half acht rijden we. Onze reisleidster is Ellen Oswald, ooit in onze omgeving gewoond, dat is ook bijzonder. De chauffeur heet Arjan. De eerste rustpauze is in België bij Jabbeke, we zijn daar rond 10 over half 11 en zijn een half uur later weer op pad. Dan zou het nog ongeveer een anderhalf uur rijden zijn. Maar er was een ongeluk gebeurd en we moesten binnendoor en kwamen nog langs Plopsaland bij de Panne. Rond half twee bij de tunnel, 2x douane en weer wachten om het terrein op te gaan. We krijgen van Ellen nog informatie over de tunnel. We mogen erop, 14.00 staan als eerste op de “trein” maar we moeten wel weer wachten tot het vol zit. Om 14.20 in beweging, 14.55 aan de “overkant” en dan is het Engelse tijd dus een uur eerder. Op weg naar Sissinghurst. Waar we rond 15.00 aankomen, schitterend weer, prachtige tuin, heel prettig dat we een avond bij Groei& Bloei daar over hadden maar in het echt….een aantal hebben de bekende toren beklommen en van het uitzicht genoten. Door naar het hotel, waar we konden kiezen uit 3 verschillende menu’s. Een lange dag, mede door het extra uur.

Donderdag 16 juni, na een heerlijk ontbijt de koffers in de bus en op tijd op weg naar Boxford House, deze (grote) tuin is gedurende de afgelopen 10 jaar vormgegeven. Er is een wilde bloemenweide met gemaaide paden er zijn heel veel rozen, borders met mooie blad/bloem/kleurcombinaties. Super. Vóór het huis is het ook heel mooi, een echt wow-effect. Onder de schaduw van een enorme kastanje krijgen we water, thee en koffie aangeboden met de keuze uit diverse Engelse koekjes.  In de bus gehoord: Als dit de enige tuin was vandaag was het al goed. Hopelijk kunnen de andere tuinen dit evenaren. Na anderhalf uur bereiken we Packwood House Garden. Een oud huis in een tuin uit de 16^e-17^e eeuw. Het gerenoveerde huis kon ook bekeken worden, er zijn mooie meubels en wandtapijten te zien. Stoelen met geborduurde zittingen die middels een gedroogde kaardenbol die er op lag wel duidelijk maakten dat je er niet op mocht zitten. De tuin met ruim 100 oude taxusbomen en een golvende grote heg was heel bijzonder, anders dan een tuin met borders, achterin een “berg” die je middels oplopende paden kon beklimmen, dit bood een bijzonder uitzicht op het huis tussen twee recht geschoren taxusbomen door. Heel anders dan anders maar bijzonder om te zien. Op naar de volgende tuin, Stone House Cottage Garden, in deze tuin waar “pas” in 1974 met aanleg begonnen was, de eigenaars een druk gezinsleven hadden en ook nog tijd om allerlei muurtjes en torentjes te bouwen die inmiddels begroeid zijn, ook met rozen. Er waren veel taxushagen en bijzondere heesters en klimplanten. Heel mooie hoekjes en plekken waren er te zien. Kwart voor 6 weer in de bus op weg naar het hotel voor twee nachten. Ook daar weer een keuzemenu.

Vrijdag 17 juni, Zoals altijd is iedereen op tijd en vertrekken we om 8.30 naar het stadje Ludlow, het kasteel wat daar nog is dateert uit 1086, vroeger werd er veel steenkool gedolven nu meer agrarisch gebied. We lopen een stukje langs de kasteelmuur waar veel valeriaan op en tussen groeit in diverse kleuren, prachtig om te zien. Er is vandaag een “Farmers” markt, groeten en fruit en ook veel creatieve artikelen en mooi Engels aardewerk. Een aantal van ons heeft ook de Parish Church of St. Laurence bezocht, kleurig glas in lood en prachtig houtsnijwerk. In de 12^e eeuw is men hier al gaan bouwen, de doopvont is nog ouder, uit de 11^e eeuw. Bij een gesprekje met een vrijwilligster bleek dat daar a.s. zondag ook open tuinen zijn. Weer op tijd op weg naar ons lunch adres: The Crown Munslow Inn, bijzonder als je het ziet weet je niet dat er zoveel ruimte achter zit. Via trappetjes kom je in een ruime achtertuin, heerlijke sandwiches: handig je hebt 2 sneden brood op maar wel vier verschillende smaken, het uitdelen liep gesmeerd en een heerlijke Eton Mess toe. Op weg naar Preen Manor Garden, waar je met de bus niet zo makkelijk komt maar als je er dan bent….het ligt wat hoger en je hebt een schitterend uitzicht, de zichtlijnen zijn prachtig. Er zijn mooie hoekjes, prachtige doorkijkjes, strakke vijvers, je kunt er fijn rondlopen en er is veel te zien, ook hier weer thee met wat lekkers. Op naar The Dower house, de bewoonster Dr. Katherine Swift heeft ook boeken geschreven over Morville, de tuin was gevarieerd, veel rozen, verschillende waterpartijen, we waren de eerste bezoekers na de Corona, er was een doolhof , simpel door het gras in banen te maaien, echt verdwalen kon niet, de meesten van ons vonden dat deze gevarieerde tuin wel wat onderhoud nodig had, onder de bomen stonden voor ons lekkere fruitwatertjes klaar. Naar het hotel waar we ons keuzemenu voorgeschoteld kregen.

Zaterdag 18 juni, na een rustig ontbijt de koffers in de bus en onderweg naar Ashwood Nurseries, deze tuin is bekend in het Verengd Koninkrijk vanwege specialiteiten van o.a. Helleborus. In de folder staat dat het leuk is als een van de broers/ oprichters je rondleidt door de privétuin, dat geluk hadden we in ieder geval ondanks de regen, gewapend in G&B- en andere poncho’s en met de paraplu’s gingen we op pad met John en zijn gardener Nigel, de samenspraak van deze twee heren was grappig, John deed een heel verhaal, Nigel een “droge” opmerking erna. Uit hun verhalen sprak heel veel liefde voor het tuinieren. De tuin was gevarieerd en heel netjes, zwarte grond tussen de planten en struiken, weinig onkruid. Veel nieuwe planten op plekken waar iets anders gestaan had. Vernieuwde borders. Bijzondere bomen, veel Cornus soorten. De tuin ligt in een bocht van een rivier maar daar werd geen water uit gebruikt. Ook dit was weer de moeite waard en er was ook een ”tuincentrum” bij waar planten en andere gezelligheden gekocht konden worden. Het restaurant erbij staat bekend om zijn Engelse gerechten”. Er was een tuin “uitgevallen” dus we bezoeken Banberry een plaatsje op de route waar we kunnen lunchen. Het regent nog behoorlijk, we komen langs een mooie koepelkerk, waar voorbereidingen zijn voor een concert, velen van ons schuilen hier op de heen en/of terugweg. Weer in de bus naar de Deepwood Stud Farm, deze-al oudere- mensen, fokten paarden en hadden veel mest dus…de rozen waren prachtig en stonden apart in een showtuin, het enthousiasme en vriendelijkheid van de mensen was groot, ook voor de paarden, er was een vijver met bruggetje in Monet-stijl. Deze locatie was iets minder maar hadden we toch niet willen missen. Nog een dik uur rijden en dan zijn we bij het laatste Hotel Holiday Inn in Basingstoke. Waar een dinerbuffet voor ons gereed staat.

Zondag 19 juni, we zijn weer stipt op tijd vertrokken, onderweg zijn er diverse klassieke auto’s te zien vanwege een evenement. En dan onze laatste tuin van deze reis Great Comp. Aan deze tuin is vanaf 1957 gewerkt, de toen verwaarloosde tuin is veranderd in een afwisselend geheel, er is een bostuin met diverse paden, borders met heel veel verschillende salvia’s, rozen, rododendrons. Veel doorkijkjes. Als je het pad opkwam en eerst rechts naar het huis, deels in de steigers, keek en dan naar links, had je een verrassend zicht tot het eind van de tuin. Daar aan het eind kon je ook weer een bos in, daar zijn mooie paden waarlangs o.a. ooievaarsbek, zeeuws knoopje en helleborus groeien. In de tuin staan banken die herinneren aan mensen die er begraven zijn. De eigenaar Roderick Cameron en zijn vrouw zijn er begraven. Ook hier weer koffie en een brownie voor ons en een lunchpakketje. Op pad naar de oversteek, ongeveer een uur. En hetzelfde: 2 x douane, wachten tot we er op mogen en na 35 minuten weer in Europa, het is half 4 en we vervolgen onze weg naar Breda ongeveer 270 km over het vlakke Belgische land met gras, landbouw en koeien (die misten we in Engeland.) Om kwart over 6 waren we weer in ons eigen land. Op tijd bij de Boschhoeve waar ons een heerlijk maal wachtte. Mooi op tijd in de Bilt waar een deels ontvangstcomité klaar stond.

Dit was weer een mooie gevarieerde reis, voor elk wat wils, veel gezien, veel genoten.

Dank aan de reisleiding.   Heleen B.